دریا نزدیک دریا

 جاری شد از خویش و سرازیر از حرم شد

دل را به دریا داد و سلطان کرم شد

از تشنگی زخمِ عمیقی بر جگر داشت

آهسته آهسته قدم از خیمه برداشت

آمد ولی با چشم خون، نزدیک دریا

دریا ندیدم تا کنون نزدیک دریا

آب از سرِ جایِ خودش ناگاه برخاست

تعظیم کرد و گریه کرد و معذرت خواست